Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπερτ Μπάκαρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπερτ Μπάκαρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Burt Bacharach (Αγγλικά)
Γέννηση12  Μαΐου 1928[1][2][3]
Κάνσας Σίτι[4][5][6]
Θάνατος8  Φεβρουαρίου 2023[7][8]
Λος Άντζελες
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[9]
Τόπος ταφήςHillside Memorial Park
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[10]
ΣπουδέςMannes College The New School for Music
Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ
Music Academy of the West
Forest Hills High School[11]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπιανίστας
συνθέτης[9]
τραγουδοποιός
συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
μουσικός παραγωγός[12][9]
μουσικός ηχογραφήσεων
μουσικός[13]
ενορχηστρωτής[9]
διευθυντής ορχήστρας[9]
τραγουδιστής[14]
στιχουργός[15]
Περίοδος ακμής1950 - 2023
Οικογένεια
ΣύζυγοςΆντζι Ντίκινσον (1965–1981)
Carole Bayer Sager (1982–1991)
ΤέκναΝίκι Μπάκαρα
ΓονείςΜπερτ Μπάκαρα[16] και Irma M. Freeman[16]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Grammy Συνολικής Προσφοράς (2008)
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής Γκράμι (1997)
Βραβείο Όσκαρ για Καλύτερη Πρωτότυπη Μουσική Επένδυση, όχι Μιούζικαλ (1968)
βραβείο Γκέρσουιν (2012)
βραβείο Τζόνι Μέρσερ (1996)
Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού (29  Μαρτίου 1982)[17]
Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού (7  Απριλίου 1970)[17]
ΣυνεργάτηςHal David
Ιστότοπος
www.bacharachonline.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μπερτ Φρίμαν Μπάκαρα (αγγλικά: Burt Freeman Bacharach‎‎· 12 Μαΐου 1928, Κάνσας Σίτι – 8 Φεβρουαρίου 2023, Λος Άντζελες) ήταν Αμερικανός συνθέτης, τραγουδοποιός, παραγωγός δίσκων και πιανίστας που συνέθεσε εκατοντάδες ποπ τραγούδια από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τη δεκαετία του 1980, πολλά από τα οποία σε συνεργασία με τον στιχουργό Χαλ Ντέιβιντ. Βραβευμένα με έξι βραβεία Grammy και με τρία Όσκαρ, τα τραγούδια του Μπάκαρα έχουν ηχογραφηθεί από περισσότερους από 1.000 διαφορετικούς καλλιτέχνες. [18] Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ποπ μουσικής του 20ού αιώνα. [19]

Η μουσική του Μπάκαρα χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστες συγχορδίες, επηρεασμένες από τις σπουδές του στην αρμονία της τζαζ και από ασυνήθιστες επιλογές οργάνων για μικρές ορχήστρες. Οι περισσότερες από τις επιτυχίες του Μπάκαρα και του Ντέιβιντ γράφτηκαν ειδικά για και εκτελέστηκαν από την Ντιόν Γουόργουικ, αλλά και άλλους καλλιτέχνες. Μετά την αρχική επιτυχία αυτών των συνεργασιών, ο Μπάκαρα συνέχισε να γράφει επιτυχίες για τους Τζιν Πίντεϊ, Σίλια Μπλακ, Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, Τζάκι Ντε Σάνον, Τομ Τζόουνς, Χερμπ Άλμπερτ, μεταξύ πολλών άλλων καλλιτεχνών.

Πολλά τραγούδια που συνέγραψε έχουν βρεθεί στην κορυφή του Billboard Hot 100 όπως τα "This Guy's in Love with You" (1968), "Raindrops Keep Fallin' on My Head" (1969), "(They Long to Be) Close to You" (1970), "The Arthur's Theme (Best That You Can Do)" (1981) και "That's What Friends Are For" (1986).

Σημαντική φιγούρα του easy listening, [20] ο Μπάκαρα είδε πολλά τραγούδια του να γίνονται σάουντρακ σημαντικών ταινιών μεγάλου μήκους. [21] Το 2015, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τους Μπάκαρα και Ντέιβιντ στο νούμερο 32 του καταλόγου τους με τους 100 καλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών. Το 2012, το ντουέτο έλαβε το Βραβείο Gershwin της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στην κατηγορία Ποπ Τραγούδι. [22]

Απεβίωσε στις 8 Φεβρουαρίου 2023 σε ηλικία ,94, ετών [23]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπάκαρα γεννήθηκε στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι και μεγάλωσε στο Κιου Γκάρντενς [24] [25] της Νέας Υόρκης, τελειώνοντας το λύκειο το 1946. Είναι γιος της Ίρμα Μ. (το γένος Φρίμαν) και του Μαρκ Μπέρτραμ (Μπερτ) Μπάκαρα, γνωστού αρθρογράφου σε εφημερίδα. [26] [27] Η μητέρα του ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος και τραγουδοποιός και έμαθε πιάνο στον Μπάκαρα κατά την παιδική του ηλικία. [18] Η οικογένειά του ήταν Εβραίοι, αλλά όχι ιδιαίτερα θρήσκοι. «Τα παιδιά που ήξερα ήταν καθολικά», προσθέτει. «Ήμουν Εβραίος, αλλά δεν ήθελα να το μάθει κανείς». [28]

Ο Μπάκαρα έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την τζαζ ως έφηβος, αντιπαθώντας τα μαθήματα κλασικού πιάνου του και συχνά χρησιμοποιούσε ψεύτικη ταυτότητα για να μπαίνει σε νυχτερινά κέντρα της 52ης οδού. [18] Άκουγε μουσικούς μπίμποπ όπως ο Ντίζι Γκιλέσπι και ο Κάουντ Μπέισι, των οποίων το στιλ επηρέασε αργότερα τη σύνθεση των τραγουδιών του. [29]

Ο Μπάκαρα σπούδασε μουσική (πτυχίο, 1948) στο Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ του Μόντρεαλ, στο Mannes School of Music και στη Μουσική Ακαδημία της Δύσης στο Μοντεσίτο της Καλιφόρνιας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μελέτησε μια μουσική, συμπεριλαμβανομένης της τζαζ αρμονίας, η οποία έκτοτε είναι σημαντική στα τραγούδια που θεωρούνται ποπ μουσική. Δάσκαλοί του στη σύνθεση ήταν οι Χένρι Κάουελ [30] και Μπόχουσλαβ Μαρτίνου. [29]

Επάγγελμα μουσικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπάκαρα υπηρέτησε στον Στρατό Ξηράς των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας από το 1950 έως το 1952. [31] Υπηρέτησε στη Γερμανία και στην Κορέα ως πιανίστας παίζοντας σε λέσχες αξιωματικών και ενορχηστρώνοντας και παίζοντας μουσική για χορευτικά συγκροτήματα. [32] [33] [34] Μετά την απόλυσή του, ο Μπάκαρα πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια ως πιανίστας και μαέστρος για τον δημοφιλή τραγουδιστή Βικ Νταμόουν. Ο Νταμόουν θυμάται: «Ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος, κλασικά εκπαιδευμένος πιανίστας, με πολύ ξεκάθαρες ιδέες για τη μουσικότητα των τραγουδιών, το πώς πρέπει να παίζονται και πώς πρέπει να ακούγονται. Εκτίμησα τα μουσικά του χαρίσματα». [35] Αργότερα εργάστηκε με παρόμοια ιδιότητα για διάφορους άλλους τραγουδιστές. Όταν δεν μπορούσε να βρει καλύτερες δουλειές, ο Μπάκαρα εργαζόταν σε θέρετρα της Νέας Υόρκης, όπου συνόδευε τραγουδιστές. [36]

Ο Μπάκαρα με τη Μαρλέν Ντίτριχ στην Ιερουσαλήμ, 1960

Το 1956, σε ηλικία 28 ετών, η παραγωγικότητα του Μπάκαρα αυξήθηκε όταν τον σύστησαν στη Μαρλέν Ντίτριχ, η οποία χρειαζόταν ενορχηστρωτή και μαέστρο για τις παραστάσεις της σε νυχτερινό κέντρο. [37] Στη συνέχεια έγινε μουσικός διευθυντής μερικής απασχόλησης για την Ντίντριχ, που ήταν σταρ της οθόνης τη δεκαετία του 1930 σε παγκόσμιο επίπεδο. [38] Έκαναν περιοδείες σε όλο τον κόσμο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Όταν δεν έκαναν περιοδείες, ο Μπάκαρα έγραφε τραγούδια. [39] Ως αποτέλεσμα της συνεργασίας του με την Ντίντριχ, κέρδισε την πρώτη του μεγάλη αναγνώριση ως μαέστρος και ενορχηστρωτής. [40] [41]

Στην αυτοβιογραφία της, η Ντίντριχ έγραψε ότι ο Μπάκαρα αγαπούσε τις περιοδείες στη Ρωσία και την Πολωνία επειδή οι βιολιστές ήταν «εξαιρετικοί» και οι μουσικοί εκτιμούνταν πολύ από το κοινό. Του άρεσαν το Εδιμβούργο και το Παρίσι, μαζί με τις σκανδιναβικές χώρες, και «αισθανόταν επίσης σαν στο σπίτι του στο Ισραήλ», έγραφε, όπου η μουσική ήταν επίσης «πολύ σεβαστή». [42] Η εργασιακή τους σχέση σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μετά από περίπου πέντε χρόνια, με τον Μπάκαρα να θέλει να αφιερωθεί πλήρως στη σύνθεση. Σύμφωνα με την Ντίντριχ, ο Μπάκαρα «...ως άντρας, ενσάρκωνε όλα όσα μπορούσε να επιθυμήσει μια γυναίκα... Πόσοι τέτοιοι άντρες υπάρχουν; Για μένα ήταν ο μόνος». [42]

Τραγουδοποιία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεκαετίες 1950 και 1960

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1957, ο Μπάκαρα και ο στιχουργός Χαλ Ντέιβιντ γνωρίστηκαν στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησαν τη συνεργασία τους. [43] Είχαν μια μεγάλη επιτυχία στην καριέρα τους όταν το τραγούδι τους "The Story of My Life" ηχογραφήθηκε από τον Μάρτι Ρόμπινς και έγινε η νούμερο 1 επιτυχία στο αμερικανικό Country Chart [44] το 1957.

Ο Μπάκαρα με τον Στίβι Γουόντερ τη δεκαετία του 1970

Λίγο αργότερα, το "Magic Moments" ηχογραφήθηκε από τον Πέρι Κόμο και έφτασε στο Νο. 4 στις ΗΠΑ. Αυτά τα δύο τραγούδια έγιναν συνεχόμενα Νο. 1 σινγκλ στο Ηνωμένο Βασίλειο, [45] δίνοντας στους Μπάκαρα και Ντέιβιντ την τιμή να είναι οι πρώτοι τραγουδοποιοί που έγραψαν διαδοχικά Νο. 1 σινγκλ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Παρά την πρώιμη επιτυχία του Μπάκαρα με τον Χαλ Ντέιβιντ, πέρασε αρκετά χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γράφοντας τραγούδια με άλλους στιχουργούς, όπως τα "Please Stay" (The Drifters, 1961 ), "Tower of Strength" (Τζιν Μακ Ντάνιελς, 1961) και «Mexican Divorce» (The Drifters, 1962). [46]

Οι Μπάκαρα και Ντέιβιντ ίδρυσαν εταιρεία το 1963. Η καριέρα του Μπάκαρα απογειώθηκε όταν ο τραγουδιστής Τζέρι Μπάτλερ ζήτησε να ηχογραφήσει το "Make it Easy on Yourself" και ήθελε να διευθύνει τις ηχογραφήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ο Μπάκαρα διαχειρίστηκε ολόκληρη τη διαδικασία ηχογράφησης για δικό του τραγούδι. [47]

Στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Μπάκαρα έγραψε πάνω από εκατό τραγούδια με τον Ντέιβιντ. Το 1961 ο Μπάκαρα ανακάλυψε την τραγουδίστρια Ντιον Γόργουικ. Εκείνη τη χρονιά οι δυο τους, μαζί με την αδερφή της Ντιον, Ντι Ντι Γόργουικ, κυκλοφόρησαν το single "Move It on the Backbeat". [48]

Στη συνέχεια, οι Μπάκαρα και Ντέιβιντ έγραψαν περισσότερα τραγούδια για να αξιοποιήσουν το ταλέντο της Γόργουικ στο τραγούδι, κάτι που οδήγησε σε μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην ιστορία της λαϊκής μουσικής. [49] Τα επόμενα 20 χρόνια, οι ηχογραφήσεις των τραγουδιών του από τη Γόργουικ πούλησαν πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα, [50] :23 με 38 σινγκλ να μπαίνουν στα chart και 22 στο Top 40. Μεταξύ των επιτυχιών ήταν τα "Walk on By", "Anyone Who Had a Heart", "Alfie", " I Say a Little Prayer" και " I'll Never Fall in Love Again". Η Γόργουικ θα έκανε τελικά περισσότερες επιτυχίες κατά τη διάρκεια της καριέρας της από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα τραγουδίστρια εκτός από την Αρίθα Φράνκλιν. [51]

Ο Μπάκαρα κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ το 1965 με τίτλο Hit Maker! Burt Bacharach Plays His Hits το οποίο αγνοήθηκε σε μεγάλο βαθμό στις Η.Π.Α., αλλά ανέβηκε στο Νο. 3 στα τσαρτ άλμπουμ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αν και οι συνθέσεις του Μπάκαρα είναι συνήθως πιο περίπλοκες από το μέσο ποπ τραγούδι, έχει εκφράσει την έκπληξή του για το γεγονός ότι πολλοί μουσικοί της τζαζ έχουν αναζητήσει έμπνευση από τα έργα του. [29] Τραγούδια του διασκευάστηκαν από μερικούς καλλιτέχνες της τζαζ της εποχής. [52]

Ο Μπάκαρα συνέθεσε και διασκεύασε το σάουντρακ της ταινίας του 1967 Τζέιμς Μποντ 007: Καζίνο Ρουαγιάλ, η οποία περιελάμβανε το "The Look of Love", που ερμήνευσε η Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, και το τραγούδι του τίτλου. Το σάουντρακ που προέκυψε θεωρείται ευρέως μια από τις καλύτερες ηχογραφήσεις βινυλίου όλων των εποχών και είναι πολύ περιζήτητο από τους συλλέκτες. [53]

Οι Μπάκαρα και Ντέιβιντ συνεργάστηκαν επίσης με τον παραγωγό του Μπρόντγουεϊ Ντέιβιντ Μέρικ στο μιούζικαλ Promises, Promises του 1968, το οποίο απέφερε δύο επιτυχίες. [50] :28

Το έτος 1969 σηματοδότησε, ίσως, την πιο επιτυχημένη συνεργασία Μπάκαρα-Ντέιβιντ, το βραβευμένο με Όσκαρ "Raindrops Keep Falling on My Head", που γράφτηκε για την περίφημη ταινία Οι δύο ληστές . Οι δυο τους βραβεύτηκαν με Grammy για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς για το "Promises, Promises" και η μουσική ήταν επίσης υποψήφια για βραβείο Τόνυ.

Άλλες υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1960 ήταν για τα "The Look Of Love", "What's New Pussycat?" και «Άλφι». [54]

Δεκαετίες 1970 και 1980

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Μπάκαρα συνέχισε να γράφει και να κάνει παραγωγές για καλλιτέχνες, να συνθέτει για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και να κυκλοφορεί τα δικά του άλμπουμ. Απολάμβανε μεγάλη προβολή, εμφανιζόταν συχνά στην τηλεόραση και ζωντανά σε συναυλίες. [50] :24 Το περιοδικό Newsweek του αφιέρωσε ένα εξώφυλλο με τίτλο "The Music Man 1970". [55]

Το 1971, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ εμφανίστηκε στο "The Burt Bacharach Special", όπου συζήτησαν για την καριέρα και τα αγαπημένα τους τραγούδια και ερμήνευσαν τραγούδια μαζί. [56] [57] Άλλοι καλεσμένοι στο τηλεοπτικό αφιέρωμα ήταν ο χορευτής Ρουντόλφ Νουρέγιεφ και ο τραγουδιστής Τομ Τζόουνς.

Το 1973, ο Μπάκαρα και ο Ντέιβιντ έγραψαν τη μουσική για το Χαμένος ορίζοντας, μια μουσική εκδοχή της ταινίας του 1937. Το ριμέικ ήταν κριτική και εμπορική καταστροφή και προέκυψε καταιγισμός αγωγών μεταξύ του συνθέτη και του στιχουργού, καθώς και της Γόργουικ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένιωσε εγκαταλελειμμένη όταν οι Μπάκαρα και Ντέιβιντ αρνήθηκαν να συνεργαστούν περαιτέρω. [58] [59]

Ο Μπάκαρα δοκίμασε πολλά σόλο έργα, συμπεριλαμβανομένου του άλμπουμ Futures του 1977, αλλά χωρίς επιτυχία. Αυτός και ο Ντέιβιντ επανενώθηκαν για λίγο το 1975 για να γράψουν και να κάνουν την παραγωγή στο δεύτερο άλμπουμ της Στέφανι Μιλς με τίτλο For The First Time, για τη Motown. [60]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο γάμος του Μπάκαρα με την Άντζι Ντίκινσον είχε λήξει, αλλά μια νέα συνεργασία με τη στιχουργό Κάρολ Μπάγιερ Σάγκερ αποδείχθηκε ικανοποιητική, τόσο εμπορικά όσο και προσωπικά. Οι δυο τους παντρεύτηκαν και συνεργάστηκαν σε πολλές μεγάλες επιτυχίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, όπως τα "Arthur's Theme (Best That You Can Do)" (Κρίστοφερ Κρος), το οποίο κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού. [54] "Heartlight" (Νιλ Ντάιμοντ) [61] και "Making Love" (Ρομπέρτα Φλακ).

Άλλοι καλλιτέχνες συνέχισαν να αναβιώνουν τις προηγούμενες επιτυχίες του Μπάκαρα στις δεκαετίες του 1980 και του 1990. [62]

Δεκαετία 1990 και μετά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπάκαρα σε συναυλία το 2013

Το 1998, ο Μπάκαρα συνέγραψε και ηχογράφησε ένα βραβευμένο με Grammy άλμπουμ με τον Έλβις Κοστέλο με τίτλο Painted from Memory, στο οποίο οι συνθέσεις άρχισαν να παίρνουν τον ήχο της προηγούμενης δουλειάς του. Το δίδυμο επανενώθηκε το 2018 για το άλμπουμ του Κοστέλο Look Now, δουλεύοντας μαζί πολλά κομμάτια. [63]

Το 2008, ο Μπάκαρα άνοιξε τη συναυλία BBC Electric Proms στο Λονδίνο, παίζοντας με την Ορχήστρα Συναυλιών του BBC με τη συνοδεία καλεσμένων τραγουδιστών όπως η Αντέλ. [64] [65] Η συναυλία ήταν μια αναδρομή στην καριέρα του έξι δεκαετιών.

Το 2016, ο Μπάκαρα, σε ηλικία 88 ετών, συνέθεσε και διασκεύασε την πρώτη του πρωτότυπη μουσική μετά από 16 χρόνια για την ταινία По. [66] Το θεματικό τραγούδι, "Dancing With Your Shadow", συνέθεσε ο Μπάκαρα, σε στίχους του Μπίλι Μαν και ερμήνευσε η Σέριλ Κρόου. [67] Αφού είδε την ταινία, μια αληθινή ιστορία για ένα παιδί με αυτισμό, ο Μπάκαρα αποφάσισε ότι ήθελε να γράψει μουσική για αυτή ως φόρο τιμής στην κόρη του Νίκι, η οποία δεν είχε διαγνωστεί με σύνδρομο Άσπεργκερ και αυτοκτόνησε σε ηλικία 40 ετών. [68] [69] «Με άγγιξε πολύ», λέει ο συνθέτης. «Το είχα περάσει αυτό με τη Νίκι. Μερικές φορές κάνεις πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις. Δεν έχει σχέση με χρήματα ή αμοιβές». [70]

Κινηματογράφος και τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970, ο Μπάκαρα εμφανίστηκε σε διάφορα τηλεοπτικά μουσικά αφιερώματα που βιντεοσκοπήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αρκετά ήταν υποψήφια για βραβεία Emmy σκηνοθεσίας. Οι καλεσμένοι περιλάμβαναν καλλιτέχνες όπως οι Τζόελ Γκρέι, Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, [71] Ντιόν Γόργουικ και Μπάρμπρα Στρέιζαντ.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Μπάκαρα και η τότε σύζυγός του Άντζι Ντίκινσον εμφανίστηκαν σε τηλεοπτικές διαφημίσεις για ποτά Martini & Rossi, και ο Άντζι Ντίκινσονέγραψε ακόμη και ένα σύντομο διαφημιστικό τζιγκλάκι ("Say Yes").

Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο Μπάκαρα είχε γκεστ ρόλους σε ταινίες του Χόλιγουντ, συμπεριλαμβανομένων και των τριών ταινιών Austin Powers.

Ο Μπάκαρα εμφανίστηκε ως προσκεκλημένος δάσκαλος φωνητικής για διαγωνιζόμενους στην τηλεοπτική εκπομπή American Idol το 2006.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Άντζι Ντίκινσον, το 1965

Η Μπάκαρα έχει παντρευτεί τέσσερις φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την Πόλα Στιούαρτ και κράτησε πέντε χρόνια (1953–1958). Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την ηθοποιό Άντζι Ντίκινσον και κράτησε 15 χρόνια (1965–1980). [26] Ο Μπάκαρα και η Ντίκινσον έκαναν μια κόρη τη Νίκι Μπάκαρα, η οποία είχε σύνδρομο Άσπεργκερ και αυτοκτόνησε στις 4 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 40 ετών. [72]

Ο τρίτος γάμος του Μπάκαρα ήταν με τη στιχουργό Κάρολ Μπάγιερ Σάγκερ και κράτησε εννέα χρόνια (1982–1991). Ο Μπάκαρα και η Μπάγιερ Σάγκερ συνεργάστηκαν σε μια σειρά μουσικών κομματιών και υιοθέτησαν έναν γιο που ονομάστηκε Κρίστοφερ. Αυτός ο γάμος αναφέρεται στην ταινία Το νόημα της ζωής των Monty Python. Ο Μπάκαρα παντρεύτηκε την τέταρτη σύζυγό του, Τζέιν Χάνσεν, το 1993: έχουν δύο παιδιά, έναν γιο που ονομάζεται Όλιβερ και μια κόρη που ονομάζεται Ράλι. [39] Η αυτοβιογραφία του, Anyone Who Had a Heart, εκδόθηκε το 2013.

Τηλεοπτικές και κινηματογραφικές εμφανίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ανάλυσέ το
  • An Evening with Marlene Dietrich
  • Austin Powers: Ο κατάσκοπος που γύρισε από... τρίο
  • Austin Powers: Ο κατάσκοπος που με κουτούπωσε
  • Austin Powers: Το χρυσό εργαλείο
  • Μαρλέν Ντίτριχ: Το δικό της τραγούδι
  • Nip/Tuck
  • Νταντά αμέσου δράσεως

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6pk0g2k. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 11332. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. n80050147. Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 2023.
  6. ↑ (πολλαπλές γλώσσες) Geni.com. 6000000011451739838. Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 2023.
  7. ↑ «Burt Bacharach, prolific composer of pop hits, dies at 94». (Αγγλικά) The Washington Post. Fred Ryan. Ουάσινγκτον. 9  Φεβρουαρίου 2023.
  8. ↑ «Burt Bacharach, Composer Who Added a High Gloss to the ’60s, Dies at 94». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν. 9  Φεβρουαρίου 2023.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 www.ladepeche.fr/2023/02/09/burt-bacharach-compositeur-americain-oscarise-est-mort-a-94-ans-10987577.php. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2023.
  10. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 070356661. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2020.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  13. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2003193738. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2023.
  14. ↑ www.ladepeche.fr/2023/02/09/burt-bacharach-compositeur-americain-oscarise-est-mort-a-94-ans-10987577.php.
  15. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2003193738. Ανακτήθηκε στις 5  Δεκεμβρίου 2023.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  17. ↑ 17,0 17,1 (Αγγλικά) Academy Awards Database. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2023.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 "Burt Bacharach interview: what was it all about?"
  19. ↑ John, Bush. «Burt Bacharach». AllMusic. 
  20. ↑ Jackson 2015, σελ. 176.
  21. ↑ Farina 2013, σελ. 144.
  22. ↑ «Hal David, Burt Bacharach honored in D.C. with Gershwin Prize». 9 Μαΐου 2012. 
  23. ↑ «Πέθανε ο γνωστός συνθέτης Μπερτ Μπάκαρα». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2023. 
  24. ↑ Cossar, Neil.
  25. ↑ «Burt Bacharach». Masterworks Broadway. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2019. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Burt Bacharach Biography (1928?-)». Film Reference. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2011. 
  27. ↑ Onofrio, Jan (Ιανουαρίου 1999). Pennsylvania Biographical Dictionary - Google Books. ISBN 9780403099504. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2013. 
  28. ↑ Bacharach, Burt.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 «Burt Bacharach: Blue Bacharach». Jazz Times. Δεκεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2013. 
  30. ↑ «Show 24: The Music Men-Part 2». UNT Digital Library. https://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc19779/m1/. 
  31. ↑ Burt Bacharach: A House Is Not A Homepage www.bacharachonline.com.
  32. ↑ Burt Bacharach; (’54, ’55, ’56) viola; 2005 Distinguished Alumni Award Winner www.musicacademy.org.
  33. ↑ Burt Bacharach: Composer, songwriter, pianist, and singer Encyclopedia.com.
  34. ↑ Burt Bacharach Biography (1928–) Biography.com.
  35. ↑ Damone, Vic.
  36. ↑ "Burt Bacharach: A Composer Steps Onstage with Shower of Swinging, Successful Melodies", Chicago Tribune, June 14, 1970.
  37. ↑ "Bachrach recalls Dietrich", Independent Press-Telegram (Long Beach, California), March 14, 1971, p. 90.
  38. ↑ Mossman, Kate (July 18, 2013), "Burt Bacharach is a direct line to a lost musical world", New Statesman.
  39. ↑ 39,0 39,1 Barber, Richard (June 10, 2016), "Burt Bacharach at 88: 'Why would I ever want to stop?'"
  40. ↑ "Press Raps With Marlene While She Raps the Press", The Star Press (Muncie, IN), January 12, 1973, p. 22.
  41. ↑ Archived at Ghostarchive and the Brill Videos (1 Μαΐου 2014). «Burt Bacharach Documentary». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link) : Brill Videos (1 Μαΐου 2014). «Burt Bacharach Documentary». YouTube. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Dietrich, Marlene.
  43. ↑ «Burt Bacharach remembers Hal David». 3 Σεπτεμβρίου 2012. 
  44. ↑ Whitburn, Joel (2004).
  45. ↑ «Official Singles Chart Top 30: 28 February 1958-06 March 1958». Official Charts. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ Unterberger, Richie. «The Look of Love: The Burt Bacharach Collection». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021. 
  47. ↑ Simpson, Dave (21 Μαΐου 2015). «Burt Bacharach: Marlene Dietrich's music sucked! But I liked her | Music». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015. 
  48. ↑ Leszczak, Bob.
  49. ↑ The Look of Love: The Burt Bacharach Collection-Liner Notes, Rhino/WEA, November 3, 1998 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 Lohof, Bruce.
  51. ↑ "Dionne Warwick: dizzying downfall of a bankrupt diva", The Telegraph U.K., March 30, 2013.
  52. ↑ Platts, Robin (2003). Burt Bacharach & Hal David: What the World Needs Now. Collector's Guide Publishing. ISBN 978-1-896522-77-7. 
  53. ↑ Burlinghame, Jon (2012), The Music of James Bond, OUP, p. 68.
  54. ↑ 54,0 54,1 «Burt Bacharach». Oscars.org. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021. 
  55. ↑ Newsweek cover, June 22, 1970. 
  56. ↑ "Burt Bacharach, Barbra Streisand appear tonight, Green Bay Press-Gazette (Green Bay, Wisconsin), March 14, 1971.
  57. ↑ "Singer Presents Burt Bacharach - with Barbra Streisand", 1971.
  58. ↑ Pukas, Anna (7 Δεκεμβρίου 2011). «Burt Bacharach is back». Express.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020. 
  59. ↑ Chadwick, Bruce. «WARWICK BACK WITH DAVID, BACHARACH». Sun-Sentinel.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020. 
  60. ↑ Marches, John (1 Οκτωβρίου 2014). «All The Way To Paradise: BBR Revisits Stephanie Mills, Burt Bacharach, Hal David's Motown Gem "For The First Time"». 
  61. ↑ «Photo of Neil Diamond with Sager and Bacharach in 1987». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  62. ↑ Archived at Ghostarchive and the «Dionne Warwick and Burt Bacharach: Live at The Rainbow Room (1996)». YouTube. 3 Νοεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link) : «Dionne Warwick and Burt Bacharach: Live at The Rainbow Room (1996)». YouTube. 3 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  63. ↑ «Elvis Costello Reunites With The Imposters & Burt Bacharach On New Album Look Now: Hear Two Songs». Stereogum. 27 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2019. 
  64. ↑ «BBC - Electric Proms 2008 - Artists - Burt Bacharach». BBC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020. 
  65. ↑ «Electric Proms». BBC. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020. 
  66. ↑ Sarabande, Varèse. «A Boy Called Po (Digital Only) | Varèse Sarabande». Varèse Sarabande. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. 
  67. ↑ Krakower Group (22 Αυγούστου 2017). «Varèse Sarabande Records to Reissue A Boy Called Po – Original Motion Picture Soundtrack, in Conjunction with the Film's Theatrical Release». filmscoremonthly.com. 
  68. ↑ O'Malley, Sheila. «A Boy Called Po Movie Review & Film Summary (2017) | Roger Ebert». www.rogerebert.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. 
  69. ↑ «Burt Bacharach's daughter commits suicide» (στα αγγλικά). The Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/01/05/AR2007010501705.html. Ανακτήθηκε στις September 11, 2017. 
  70. ↑ Burlingame, Jon (January 5, 2017). «Burt Bacharach Writes From the Heart for 'Po' Score» (στα αγγλικά). Variety. https://variety.com/2017/film/spotlight/burt-bacharach-po-score-1201952490/. Ανακτήθηκε στις September 11, 2017. 
  71. ↑ Archived at Ghostarchive and the Frans Jansen (2 Νοεμβρίου 2008). «Dusty Springfield - A House Is Not A Home». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. CS1 maint: Unfit url (link) : Frans Jansen (2 Νοεμβρίου 2008). «Dusty Springfield - A House Is Not A Home». YouTube. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2018. 
  72. ↑ "Bacharach, Lea 'Nikki'", Los Angeles Times (January 8, 2007): B9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπερτ_Μπάκαρα&oldid=10764024"